Η Ανατολή του ανθρώπου…το παιδί

«Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν απροσποίητη την ποιότητα της κοινωνίας στην ηθική και στις αξίες, αλλά και το μέγεθος της βιαιότητας του ανθρώπου και της βαναυσότητας του πολιτισμού»https://d-26454507403631109450.ampproject.net/2304262219000/frame.html

Η φετινή παγκόσμια ημέρα του παιδιού διατηρεί ζωντανό τον προβληματισμό για το κατά πόσο η στάση κάθε κοινωνίας απέναντι στο παιδί έχει μια επεκτατική αποκαλυπτικότητα ως προς το ποιόν του πολιτισμού της. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε και στη σύγχρονη εποχή. Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, για τη διεκδίκηση και την κατοχύρωσή τους αλλά δεν θέσαμε ακόμη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας τα δικαιώματα του παιδιού, της πιο άδολης και αθώας οντότητας, επιτρέποντας να παραβιάζονται ακόμη και σήμερα γινόμαστε συνένοχοι της εκμετάλλευσης εκατομμυρίων παιδικών ψυχών.

Πόσα εκατομμύρια παιδιά καθημερινά γίνονται θύματα κακοποίησης- κάθε είδους- και κακομεταχείρισης; Παιδιά θύματα τράφικινγκ, μικρά αγόρια που συμμετέχουν σε ένοπλες συρράξεις και μένουν ανάπηρα από νάρκες και εκρηκτικά, μικρά κορίτσια που γίνονται θύματα παράνομων υιοθεσιών και  πωλούνται ως νύφες κατά παραγγελία, οδεύοντας σε μια πρόωρη και αιφνίδια ενηλικίωση εν μια νυκτί. Παιδιά που εγκαταλείπουν τις εστίες τους και ωθούνται στην προσφυγιά, άλλα που ζουν στα όρια της φτώχειας, ή εργάζονται κάτω από αντίξοες και ανθυγιεινές συνθήκες, αδυνατώντας να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα της παιδικότητας, της ανεμελιάς και της γνώσης σε μια κοινωνία που τους στερεί το δικαίωμα στη ζωή και στη μόρφωση. Έτσι το μέλλον τους, αν υπάρξει, διαγράφεται ζοφερό. Πρόκειται για νοσηρές καταστάσεις που υπαγορεύονται από εκείνους που δείχνουν μια υποκριτική ευαισθησία ενώ διακρίνονται από ένα άστεγο συναίσθημα για τους ευάλωτους του πλανήτη μας. Συνένοχοι, όμως είμαστε όλοι μας που δείχνουμε ανοχή στη βαρβαρότητα της πιο ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας, το παιδί, αφήνοντας ανεπούλωτα τα ψυχικά του τραύματα.   

Το παρακολουθούμε καθημερινά σαν βουβοί παρατηρητές να  χρησιμοποιείται στην παραγωγή σαν πρόωρος εξουθενωμένος εργάτης, ή να λαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε διαφημίσεις με μια αίσθηση ασύνειδης χαράς και παράλληλα να μετατρέπεται σε άπληστο καταναλωτή, χειραγωγημένο και ανυποψίαστο στη διαδικασία της κατανάλωσης. Και από την οικονομία μετατοπίζουμε το ενδιαφέρον μας στην τεχνολογία. Βλέπουμε τί τροφές βάζει στο στόμα του, τί φάρμακα στο σώμα του, τί παιχνίδια στα χέρια του και αναρωτιόμαστε για τη χυδαιότητα του ανθρώπου. Προσέχουμε, πώς χτίζονται τα σπίτια, πώς τα σχολεία και αν τελικά περισσεύει ζωτικός χώρος για τα παιδιά του αστικού περιβάλλοντος.

Ακόμη πιο χυδαία είναι η εκμετάλλευση για τα παιδιά που ζουν στα αναμορφωτήρια, για εκείνα που μεγαλώνουν σε ιδρύματα, ορφανά, ή εγκαταλείπονται από ανεύθυνους γονείς, νόθα, ανώνυμα αποτελώντας το δυσάρεστο επακόλουθο των σχέσεων των γονέων, που τα ακρωτηριάζει ψυχικά. Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν απροσποίητη την ποιότητα της κοινωνίας στην ηθική και στις αξίες, αλλά και το μέγεθος της βιαιότητας του ανθρώπου και της βαναυσότητας του πολιτισμού. Πρωταρχικό μέλημά μας να είναι η απαλλαγή του παιδιού από όλες αυτές τις αρρώστιες και τις ανισορροπίες του πολιτισμού, προσφέροντας τις ίδιες ευκαιρίες, την ίδια παιδεία και την ίδια φροντίδα.

Ας του ενσταλάξουμε αξίες και οράματα και ας του δώσουμε χώρο για τα όνειρά του, ευκαιρίες για παιχνίδι, διάλογο, γνώσεις και αξίες με επαρκή μέσα και κτίρια σε ένα πλαίσιο ελευθερίας, αυθορμητισμού και πάνω από όλα ευαισθησίας και ανυπόκριτης αγάπης. Ας του προσφέρουμε ευχάριστα παιδικά βιώματα που θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή και θα καθορίζουν το μέλλον του. Ας του δείξουμε σεβασμό και ευμένεια και ας το γλιτώσουμε από τα βάρη και τα χρέη των γονιών του γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα. «Γι’ αυτό…’έχε το νου σου στο παιδί». Γιατί όποια κοινωνία φροντίζει το παιδί, που είναι η Ανατολή του ανθρώπου, προλαβαίνει τη Δύση του πολιτισμού της!
 
* Φιλόλογος – Συγγραφέας